Emotie-eten, wat is dat toch?
Het is dat je bij een bepaalde emotie, zoals verdriet, boosheid, stress, je alleen voelen of puur uit verveling plotseling die enorme behoefte krijgt aan (zoet) eten. Het lijkt wel alsof er een enorme kracht in jezelf actief wordt die niet te stoppen is. Je MOET het hebben! Even dat goede gevoel ervaren van iets opeten.
Ik was een emotie-eter
Herken je dat? Ik had het vroeger regelmatig in stresssituaties. De hoofdreden hierachter is dat ik de dingen zo graag goed wilde doen. Waarschijnlijk om daar een vorm van erkenning voor te krijgen, want dat is één van onze basisbehoeften.
Tijdens mijn werk als HR Manager kwam ik regelmatig in lastige situaties terecht. De lat om het goed te doen, lag vrij hoog. Wat ik dan deed om die druk te verminderen, was snoepen. Ik had altijd wel iets in mijn la liggen of wist heel goed bij welke collega’s ik kon aankloppen voor iets lekkers. Ik kan me zelfs nog herinneren welke gedachten er door mij heen gingen: “oei, dat is lastig! Hoe ga ik dat doen? Kan ik dat wel? Wat als het mij niet gaat lukken?…eerst snoepen”.
Die onzekerheid was dan heel even weg, maar maakte al heel snel ruimte voor het bekende schuldgevoel. Ik had het nog niet eens goed doorgeslikt of ik voelde mij zo rot. Weg al die goede voornemens om niet te snoepen. Ik wilde toch afvallen?
Wat je kunt doen om van emotie-eten af te komen
Tijdens mijn reis naar een gezonde leefstijl kwam dit fenomeen natuurlijk naar boven. Want je kunt nog zo gezond eten, een belangrijk onderdeel is ook dat je onderzoekt wat voeding jou precies geeft en hoe je het gebruikt.
Ik denk dat ik al heel vroeg in mijn leven geleerd heb dat voeding mij steun kan geven in situaties die moeilijk voor mij zijn. Dat is waar ik naar op zoek was als die enorme, ontembare behoefte aan zoet weer langs kwam. Mijn cliënten hebben het vaak over hun zoektocht naar voldoening als ze een gevoel hebben van stress, leegte, eenzaamheid, onzekerheid of leegte.
Om er uiteindelijk van af te komen was het ontrafelen van deze gevoelens een hele belangrijke stap. Je kunt er dan een oplossing voor vinden. Ik werd mij bewust van mijn gedrag en kon er vervolgens adequaat op reageren. Als ik het nu nog heel af en toe krijg, dan onderga ik dat gevoel als een soort regenbui. Hij komt en gaat ook weer weg en in de tussentijd zoek ik rust. Ik ga even wat anders doen, het liefst naar buiten om een frisse neus te halen. Iets eten is voor mij op dat moment een no-go-area. “gaat mij dat helpen?” of “is het probleem dan weg”? Het antwoord op deze vragen is bij mij altijd negatief, dus krijg ik geen eten.
Hoe zou het voor je zijn als je ook leert om te gaan met emotie-eten?
– Dat je leert wat de onderliggende gedachten en gevoelens zijn.
– En hoe je hier het beste mee kunt omgaan.
– Dat je leert wat je kunt doen als er weer een “regenbui” langskomt.
Je bent zeker niet de enige die hier mee te maken heeft en het blijkt heel lastig te zijn om dit alleen aan te pakken. Het zit vaak “in de weg” als je stappen wilt zetten en aan je gezondheid wilt werken.
Mocht je je hierin herkennen en persoonlijk hulp wensen, maak dan een afspraak voor een gratis intakegesprek, dan praten we verder en kan ik je vertellen hoe ik je kan helpen.
