Hoe komt het toch dat het zo lastig is om in beweging om jouw eigen gezondheidsdoelen te bereiken?
Ik ben momenteel op vakantie en dan komt het regelmatig voor dat ik in gesprek raak met mensen in het hotel bij het ontbijt, in de bus en nu langs de rand van het zwembad. Ik spreek een Engelse vrouw die meteen vertelt dat ze niet zo lekker in haar vel zit. Het is het laatste jaar dat ze een bikini draagt, het kan volgens haar niet meer. Ik heb daar nooit een mening over, het is maar hoe jij je voelt en dat is heel persoonlijk.
Hoe bereik je je gezondheidsdoelen?
We raken wat dieper in gesprek als ze hoort wat ik doe “for a living”. Het komt er eigenlijk op neer dat ze best veel zou willen veranderen aan haar leefstijl, alleen als het erop aankomt, dan is ze niet thuis. Nee, ze gaat niet minder drinken of anders eten. Dat is allemaal veel te veel gedoe en ze houdt het toch niet vol.
Ze heeft nog niet voldoende “pijn”
Natuurlijk kan ik het dan niet laten om mijn persoonlijke analyse te maken en die begint met dat ze nog niet genoeg redenen voor zichzelf heeft om echt in beweging te komen, ze heeft nog niet voldoende “pijn”, zoals ik dat altijd noem.
In principe houden wij mensen het liefst alles zoals het nu is. Kom nou niet aan met veranderingen, want daar houden wij niet van. We kunnen het onszelf niet eens kwalijk nemen, want het is ons eigen oerbrein (of instinct) dat hier regeert.
We zijn liever lui dan moe
Een overgroot deel van onze dagelijkse besluiten wordt door ons oerbrein bepaald. Het komt erop neer dat wij graag energie besparen en dol zijn op zoet om extra energie te vergaren. Dat maakt het best lastig voor ons om gezondheidsdoelstellingen te zetten en daar stap voor stap naartoe te werken. Ons oerbrein zal er alles aan doen om ons daarvan te weerhouden. Je herkent dat stemmetje vast wel, toch?
Wat brengt jou in beweging?
Het is dan ook heel goed om te weten wat jij daarvoor nodig hebt, want dat verschilt nog wel eens van mens tot mens. Vaak moet je het echt zat zijn en helemaal klaar zijn met de situatie (voldoende “pijn”), maar het kan ook anders.
Wat dacht je van een beloning?
Vooral in mijn jeugd werkte dat fantastisch. Mijn ouders stelden mij iets in het vooruitzicht en ik maakte mijn huiswerk, ging naar de tandarts en ruimde mijn kamer op. Ik ken ook vrouwen die zichzelf iets moois geven als ze een bepaald aantal kilo’s zijn afgevallen of een andere mijlpaal hebben behaald. Ik weet niet precies waarom, maar bij mij werkt dat niet meer zo goed. Misschien komt het omdat ik minder waarde ben gaan hechten aan materiële dingen: “dan koop ik die jurk toch niet, nou en?”
Voor mij werkt consequenties
Ik kom er steeds meer achter dat iets anders wel werkt. Neem nou mijn vakantie, het is het voor mij altijd een uitdaging om me aan mijn gebruikelijke eetpatroon te houden. Ik eet vaak meer en ook wat zoeter dan normaal. Op zich natuurlijk niks mis mee, maar toch. Ik wil gewoon zelf voelen hoe het is om die strijd aan te gaan met mijn oerbrein.
Trappen lopen..
Vandaar dat ik als regel heb gesteld: niet elke dag, maar om de dag iets lekkers: een glaasje wijn of ’n toetje. Je begrijpt al dat het op de dagen dat het niet veroorloofd is, ik een enorme discussies krijg in mijn hoofd: “waarom niet?”, “je bent toch op vakantie”, “’n heel klein glaasje mag best wel”. Aangezien belonen bij mij niet werkt, heb ik iets anders verzonnen.
Als ik mijn eigen regel overtreed, dan komt er een consequentie. Ik moet dan iets doen waar ik niet zoveel zin in heb en toch goed voor me is. Ik heb bepaald dat ik dan een hele dag de trap mag nemen in plaats van de lift (we zitten op de 7e verdieping). Ik zal je zeggen, het werkt! Tot nu toe heb ik het één keer moeten doen en nu ben ik helemaal genezen. Om de dag is prima uit te houden en met die trappen in het vooruitzicht laat ik alles staan. Zonder deze afspraak was ik op zeker vaker over de grens gegaan.
